أَشْرَاطُهَا
«اَشْراط» جمع «شرط» (بر وزن شرف) به معناى «علامت» است. بنابراین «اشراط الساعة» اشاره به نشانه هاى نزدیک شدن قیامت است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(به فتح ش،ر) علامت. جمع آن اشراط است چنانكه در مجمع و اقرب و قاموس و صحاح آمده است . اما شرط (به وزن فلس) جمع آن شروط و شرايط است.[محمّد:18]. آيا جز به ساعت منتظراند كه ناگهان آيد و حقا كه علائم آم آمده است. اهل تفسير ساعت را قيامت دانسته و علائم آمدن آن را بعثت حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله و سلم، انشقاق قمر، آمدن دخان كه در آيه [دخان:10]. آمده، و نزول آخرين متاب آسمانى گفتهاند. به احتمال بعضى از بزرگان علامات قيامت خلقت انسان و تقسيم او به نيكان و بدان و آمدن مرگ بر ايشان است. نگارنده احتمال قوى مىدهم كه مراد از ساعت مرگ نه قيامت و كلمه «بَغْتَةِ» نيز حاكى ازآن است. و در آيات بعدى كه دنباله همين آيه است آمده «فَكَيْفَ اِذا تَوَّفْتُهُ الْمَلائِكَةِ» و علامات مرگ عبارت اند از پيرى، سفيدى موها تقليل قوا و غيره در بعضى از احاديث كه مطالبى راجع به قيامت و ظهور امام زمان عليه السلام آمده و شرايطى بيان فرمودهاند. و در «ساعة» گذشت كه آن به معنى مرگ نيز آمده است . نا گفته نماند شرط (بر وزن فلس) چيزى است كه وجود چيزى بر آن بسته است و تحقق شرط علامت تحقق مشروط است از اين لحاظ در شرط (بر وزن فرس) نيز معناى اصلى ملحوظ است.
