أَشِر
از الکتاب
واژه «أَشِر» وصف است از مادّه «اشر» (بر وزن قمر) که به معناى «شدت خوشحالى توأم با هوسبازى» است.
ریشه کلمه
- اشر (۲ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن كَتِف) خود پسند. متكبر. طاغى. راغب گويد آن شدت بَطر است. بطر: طغيان و خود گم كردنى كه از وفور نعمت و قدرت ناشى ميشود. [قمر:25-26] بلكه او (پيغمبر) دروغگوى متكبّر است فردا. حتماً مىدانيد دروغگوى متكبّر كيست. اين كلمه فقط دو بار در قرآن يافت مىشود.
کلمات نزدیک مکانی
سَيَعْلَمُون کَذّاب غَدا مَن هُو الْکَذّاب بَل إِنّا بَيْنِنَا الْأَشِر مِن مُرْسِلُو عَلَيْه الذّکْر أُلْقِي أَ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
