هَامِدَة

آیات شامل این کلمه

«هامِدَة» از مادّه «هُمُود» در اصل، به معناى آتشى است که خاموش شده، و به زمینى که گیاهانش خشکیده و بى حرکت مانده، «هامدة» گفته مى شود.

بعضى دیگر گفته اند: «هامدة» به حالتى گفته مى شود که حدّ فاصل میان مرگ و حیات است.

ریشه کلمه

• همد (۱ بار)

قاموس قرآن

[حج:5]. همود به معنى خاموش شدن ،مردن، و خشك شدن است گويند «هَمَدَتِ النَّارُ هُمُوداً» آتش خاموش شد. «كادَ يَهْمُدُ مِنَ الْجُوعِ» نزديك بود از گرسنگى بميرد در نهج البلاغه خطبه 224 آمده «... اَصْواتُهُمْ هامِدَةً» صداهايشان خاموش شده مراد از «هامِدَة» در آيه شريفه مردن زمين است «اَرْضٌ هامِدَةٌ» يعنى زمينى كه مرده است، علف، حيات و حركت ندارد يعنى: زمين را مرده مى‏بينى چون به آن آب نازل كرديم تكان خورده، بالا مى‏آيد، آيه نظير [نحل:65]. است ايضا آيه [فصّلت:39]. هامده فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است.