اتّسَق
از الکتاب
ریشه کلمه
- وسق (۲ بار)
قاموس قرآن
[انشقاق:17-19]. وَسَق (بر وزن فلس) به معنى جمع كردن است «وَسَقَ الشَّىْءَ: جَمَعَهُ» راغب جمع كردن شىء متفرق گفته است. اتساق به معنى جمع شدن مىباشد. يعنى: قسم به تاريكى و آنچه جمع مىكند، قسم به ماه آنگاه كه جمع و بدر شود كه از حالى به حالى بالا مىرويد. تاريكى شب همه چيز را جمع كرده به شكل سياه در مىآورد و ماه به تدريج بزرگ شده به صورت چهارده شبه مىآيد. آمدن شب پس از شفق شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت تدريجى ماه، حكايت از تغيير احوال عالم و بشر دارد و شايد بدان مناسبت آمده «لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» بقيّه كلام در «طبق» ديده شود، اين لفظ دو بار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است.
