نَسْلَه
«نَسْل» به معناى فرزندان و نوه ها در تمام مراحل است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
انفصال از شىء. «نَسَلَ الْوَبَرُعَنِ الْبَعيرِ وَالْقَميصُ عَنِ الاِنْسانِ» كرك از شتر و پيراهن از انسان منفصل شد، فرزند را از آن نسل گويند كه از انسان منفصل مىشود(راغب) طبرسى نسول را در اصل به معنى خروج گفته، مردم نسل آدم اند كه از پشت او خارج شدهاند. [سجده:8]. [بقره:205]. مراد از نسل ظاهرا انسان است يعنى چون ولايت امر را بدست گيرد براى افساد در زمين تلاش مىكند كه كشت وانسان را هلاك و فنا گرداند. در تفسير عياشى از امام ابوالحسن «عليه السلام» نقل شده «اَلنَّسْلُ هُمُ الذُرية وِ الْحَرثُ الزَّرعُ». * [يس:51]. گويند: «نَسَلَ الْماشِىُ فى مَشْيِهِ: اَسْرَعَ» يعنى راه رو در راه رفتن سرعت كرد «يَنْسِلُونَ» را در آيه بسرعت خارج شدن گفتهاند يعنى چون در صور دميده شد ناگاه آنها بسرعت از قبرها بسوى پروردگارشان خارج مىشوند نظير [معارج:43]. لفظ سراعاً نشان مىدهد كه در «يَنْسِلوُنَ» سرعت ملحوظ است. ايضاً [انبياء:96].
