يَلْفِظ
از الکتاب
ریشه کلمه
- لفظ (۱ بار)
قاموس قرآن
انداختن. «لَفَظَ ريقَهُ: رَمى بِهِ» آب دهانش را انداخت «لَفَظَ الرَّحَى الدِّقيقَ» آسياب آرد را كنار ريخت. كلام را از آن لفظ گويند كه از دهان انداخته مىشود [ق:18]. سخنى نمىگويد مگر اينكه نزد او مراقبى است آماده. اين لفظ تنهايكبار در كلام اللَّه آمده است. آيه صريح است در ضبط و محفوظ ماندن اقوال انسان مثل: [زخرف:80].
