کَالْفَخّار
از الکتاب
«فَخّار» از مادّه «فخر» گرفته شده و به معناى کسى است که بسیار فخر مى کند، و از آنجا که این گونه اشخاص آدمهایى تو خالى و پر سر و صدا هستند، این کلمه به کوزه (و هر گونه «سفال») به خاطر سر و صداى زیادى که دارد اطلاق شده است!
ریشه کلمه
قاموس قرآن
باليدن به مال و جاه. «اَلْفَخْرُ اَلْمُباهاةُ فِى الْاَشْياءِ الْخارِجَةِ عَنِ الْاِنْسانِ كَالْمالِ وَالْجاهِ» (مفردات) [لقمان:18]. مختال به معنى متكبرو فخور به معنى بالنده و نازنده است. تكبر در نفس آدمى و فخر اظهار و شمردن اسباب تكبر و باليدن بر آنهاست و هر دو صيغه مبالغهاند يعنى خدا هيچ متكبر نازنده را دوست ندارد. فخور چهار بار در قرآن مجيد آمده سه بار توأم با «مختال» و يكبار [هود:10]. فرح نيز شادى از روى تكبر است. آيات به نظر مىدهند كه باليدن از لوازم تكبر است. [رحمن:14]. معنى آيه در صلصال گذشت.
