اصْلَوْهَا
از الکتاب
«إِصْلَوا» از مادّه «صَلْى» به معناى آتش افروختن یا به آتش سوختن، بریان کردن، یا وارد در آتش گشتن و ملازم آن بودن است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
ملازمت. «صلى الرجل النار: لزمها» (مجمع) بريان كردن نيز گفتهاند: «صلى اللحم: شوّاه) دخول،سوختن، چشيدن عذاب آتش نيز گفتهاند. ملازمت و دخول به آيات قرآن مناسب است [انشقاق:11-12]. به زودى و اهلاكا گويد و ملازم آتش مشتعل گردد. [مسد:3]. به آتش شعله دار ملازم مىشود. [يس:64]. در اثر كفرتان ملازم جهنّم شويد. [حاقة:31]. سپس او را ملازم جحيم كنيد. صال: (اسم فاعل) ملازم و داحل [صافات:163]. اصطلاء: گرم با آتش [قصص:29]. شايد از آن خبرى بياورم يا تكهاى از آتش كه شايد گرم شويد. همچنين است آيه 7 سوره نمل.
