صَرْعَى
از الکتاب
ریشه کلمه
- صرع (۱ بار)
قاموس قرآن
به فتح و كسر (ص) به خاك انداختن. «صَرَعَهُ صَرْعاً: طَرَحَهُ عَلزى الْاَرْضِ» رجل صريع يعنى مرد به خاك انداخته شده. قوم صرعى يعنى گروه به خاك انداخته شده[حاقة:7]. صرعى جمع صريع است يعنى:آن گروه را به خاك افتاده مىبينى گوئى تنههاى نخل سقوط كردهاند. در نهج البلاغه حكمت 408 فرموده: «مَنْ صارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ» هر كه با حق كشتى گيرد گيرد حق او را به خاك مىاندازد اين كلمه در قرآن فقط يكبار آمده است. صرع به معنى جنون و حمله از همين است. كه شخص در اثر عدم تعادل اعضاء به خاك مىافتد.
