سِلْسِلَة

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«سِلْسِلَه» به معناى زنجیر است، و در اصل، از مادّه «تسلسل» به معناى تکان خوردن و لرزش گرفته شده; زیرا حلقه هاى زنجیر مى لرزند و تکان مى خورند.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

زنجير. [حاقة:32]. معنى آيه در «ذرع» گذشت. جمع آن سلاسل است [غافر:71]. آنگاه كه غل‏ها و زنجيرها در گردنشان باشد، كشيده شوند. در «ذرع» گذشت كه ميان اعمال دنيا و اين زنجيرها تناسبى هست و غلّ طوقى است كه در گردن مى‏نهند و سلسله مطلق زنجير است. نا گفته نماند: تسلسل به معنى اضطراب است گويا به زنجير از ان سلسله گفته‏اند كه حلقه‏هاى آن نوعاً متحرك است. * [انسان:4]. طبرسى گويد: اهل مدينه و ابوبكر به نقل از عاصم و كسائى سَلاسِل" را با تنوين خوانده‏اند و در حال وقف با الف مى‏خوانند و ابن كثير و خلف سلاسل خوانده‏اند و بدون تنوين. از اين آيه و آيه ما قبل به خوبى روشن است كه اغلال غير از سلاسل است.