الزّبَانِيَة
از الکتاب
«زَبانِیَة» جمع «زِبنیه» (به کسر زا) در اصل، به معناى مأمورین انتظامى، از مادّه «زَبْن» (بر وزن متن) به معناى دفع کردن، صدمه زدن و دور ساختن است، و در اینجا به معناى فرشتگان عذاب و مأموران دوزخ است.
ریشه کلمه
- زبن (۱ بار)
قاموس قرآن
دفع «زبنه زبناً: رفعه و صدمه» (اقرب) [علق:18] مراد از زبانيه مأموران آتش جهنّم است و شايد از اين جهت زبانيه گفته شده كه انسانها را به آتش دفع و پرتاب مىكنند واحد زبانيه به نظر ابى عبيده زبنة و در عقيده كسانى زبنى و بقول اخفش زابن است (مجمع) اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است. يعنى او اهل مجلس خود را بخواند كا نيز آتشبانان را خواهيم خواند در دعاى سوم صحيفه آمده فَصَلَّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى... الزَّبانِيَةِ الَّذينَ اِذا قيلَ لَهُمْ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحيمَ صَلُّوهُ ابْتَدَرُوهُ سِراعاً وَ لَمْ يُنْظِرُوهُ».
