الْمَرْفُود
از الکتاب
ریشه کلمه
- رفد (۲ بار)
قاموس قرآن
(به كسر اول) عطيّه. يارى (مفردات) در اقرب گويد «رفده رفداً: اعطاه و اعانه» و گويد رفد به معنى عطيّه وصله است [هود:99]. ظاهراً مراد از رفد در آیه عطیّه است چنانكه مجمع گفته يعنى قوم فرعون در اين دنيا به لعنت و غرق گرفتار شدند و در آخرت بد عطائى است عطايشان كه به آنها داده شده. در مجمع گويد: علت اينكه عذاب رفد خوانده شده آن است كه در مقابل نعمت اهل بهشت است تقدير آن اين است «بئس الرفد رفدهم». جوهرى گويد: رفد به كسر اول عطا وصله و به فتح اول مصدر است. از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن يافته است.
