ثَاوِيا

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«ثاوى»، از مادّه «ثوى»، به معناى اقامه توأم با استقرار است، و به همین جهت، جایگاه و قرارگاه را «مثوى» مى گویند.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

ثواء: اقامت. [قصص:45] در اهل مدين مقيم نبوده‏اى. مثوى: اقامتگاه [انعام:128] گفت آتش اقامتگاه شماست. [محمّد:19] ظاهر آنست كه «متقلّبكم و مثواكم» هر دو مصدر ميمى به معنى انتقال و استمرار و حركت و سكون داناست. نگارنده قبلا اين احتمال را داده بودم بعدا ديدم الميزان نيز آن را ظاهر خوانده است .