أَثَاثا
از الکتاب
«اثاث» به معناى وسائل خانه است و در اصل از مادّه «اثّ» به معناى کثرت و درهم پیچیدگى گرفته شده و از آنجا که وسائل خانه معمولاً زیاد است به آن اثاث گفته اند; و به معناى متاع و زینت دنیا نیز آمده است.
ریشه کلمه
- اثث (۲ بار)
قاموس قرآن
[نحل:80] اهل لغات اثاث را اسباب خانه معنى كردهاند، راغب قيد كثرت را بر آن افزوده و گويد ريشه آن از (اَثّ اذا كَثَرُ و تكاثَفَ) است و به هر مال كه زياد باشد اثاث گفته شده و گويند اثاث آن است كه براى مصرف و استفاده است نه براى تجارت (افرب الموارد) مجمع البيان آنرا اسباب خانه گرفته و در آيه [مريم:74] به نظر مىآيد كه بمعنى اسباب زندگى باشد يعنى پيش از آنها مردمان بسيارى هلالك كردهايم كه از حيث وسائل زندگى و منظر بهتر بودند. در الميزان فرموده: متاع از اثاث اعم است بمطلق آنكه مورد بهره است گفته مىشود و مخصوص اسباب خانه نيست.
