إِمّا
از الکتاب
«إِمّا» در اصل مرکب از «إِنْ» و «مَا» بوده است که «إِنْ» حرف شرط است و «مَا» براى تأکید شرط آمده است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
بِكسر اوّل پنج معنى دارد، اِبهام، تخيير، اباحه و تفصيل. اِبهام: مثل [توبه:106] یعنی وضع و آینده آنها مبهم است یا خدا عذاب مىکند و یا مىبخشد. تخییر: مثل [كهف:86] یعنی اختیارداری خواه عذاب بکنی و خواه نیکو رفتار نمائی. تفصیل: مثل [انسان:3]، راجع به تفصیل بیشتر، به کتب لغت رجوع شود.
