أَشِر
از الکتاب
واژه «أَشِر» وصف است از مادّه «اشر» (بر وزن قمر) که به معناى «شدت خوشحالى توأم با هوسبازى» است.
ریشه کلمه
- اشر (۲ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن كَتِف) خود پسند. متكبر. طاغى. راغب گويد آن شدت بَطر است. بطر: طغيان و خود گم كردنى كه از وفور نعمت و قدرت ناشى ميشود. [قمر:25-26] بلكه او (پيغمبر) دروغگوى متكبّر است فردا. حتماً مىدانيد دروغگوى متكبّر كيست. اين كلمه فقط دو بار در قرآن يافت مىشود.