أَشِر
از الکتاب
واژه «أَشِر» وصف است از مادّه «اشر» (بر وزن قمر) که به معناى «شدت خوشحالى توأم با هوسبازى» است.
(بر وزن كَتِف) خود پسند. متكبر. طاغى. راغب گويد آن شدت بَطر است. بطر: طغيان و خود گم كردنى كه از وفور نعمت و قدرت ناشى ميشود. [قمر:25-26] بلكه او (پيغمبر) دروغگوى متكبّر است فردا. حتماً مىدانيد دروغگوى متكبّر كيست. اين كلمه فقط دو بار در قرآن يافت مىشود.
ریشه کلمه
- اشر (۲ بار)
