هَبَاء
از الکتاب
واژه «هَباء» از مادّه «هَبْوَة» به معناى ذرات بسیار ریز غبار است که، در حال عادى، ابداً به چشم نمى آید، مگر زمانى که نور آفتاب از روزنه، یا دریچه اى به داخل اطاق تاریکى بیفتد و این ذرات را روشن و قابل مشاهده سازد، و «مُنْبَثّ» در سوره «واقعه» به معناى «پراکنده» است.
ریشه کلمه
- هبو (۲ بار)
