نَجِيّا
از الکتاب
«نِجىّ» از مادّه «مناجات» در اصل از «نجوه» به معناى سرزمین مرتفع گرفته شده.
و «نَجِىّ» به معناى «مناجى»، کسى است که: با دیگرى نجوا (سخن درگوشى) دارد، از آیه سوره «مریم» فهمیده مى شود خداوند نخست، موسى(علیه السلام) را از فاصله دورى صدا زد و بعد که نزدیک شد با او به نجوا پرداخت (ناگفته پیداست که خداوند نه زبانى دارد و نه مکانى، بلکه ایجاد امواج صوتى در فضا مى کند و با بنده اى همچون موسى سخن مى گوید).
ریشه کلمه
- نجو (۸۴ بار)
