مَأْوَاه
از الکتاب
«مَأوى» در اصل، به معناى پناهگاه است و این که در آیه بالا مى خوانیم: مأواى فرارکنندگان از جهاد، جهنم است; اشاره به این است که آنها با فرار مى خواهند پناهگاهى براى خود انتخاب کنند که از هلاکت مصون بمانند، ولى بر عکس، پناهگاه آنها جهنم مى شود، نه تنها در جهان دیگر، بلکه در این جهان نیز در جهنمى سوزان از ذلت و بدبختى و شکست و محرومیت، پناه خواهند گرفت.
«مَأوى» از مادّه «أَوِىّ» (بر وزن قوىّ) به معناى انضمام چیزى به چیز دیگر است، سپس، به مکان و مسکن و جایگاه گفته شده است.
