سِحْرَان
از الکتاب
تعبیر به «سِحْران»، با این که قاعدتاً «ساحران» باید گفته شود، براى شدّتِ تأکید است; چرا که عرب، وقتى در مورد کسى مؤکداً سخن مى گوید، او را عین «عدالت» یا «ظلم» و یا «سحر» مى شمرد.
این احتمال نیز وجود دارد که، مراد از «سِحْران»، دو معجزه بزرگ موسى «عصا» و «ید بیضاء» باشد.
«سِحْران تَظاهَرا» حضرت موسى و پیامبر بزرگ اسلام است; چرا که مشرکان عرب مى گفتند: «هر دوى اینها ساحر بودند و ما نسبت به هر دو کافریم».
ریشه کلمه
- سحر (۶۳ بار)
