حَصِيرا

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«حَصِیر» از مادّه «حصر» به معناى «حبس» است و به هر نقطه اى که راه خروج ندارد، حصیر گفته مى شود; و اگر «حصیر» معمولى را هم حصیر مى گویند، به خاطر آن است که قسمت هاى مختلف آن، به هم بافته و محصور شده است.

ریشه کلمه