التّرَاقِي
از الکتاب
«تَراقِى» جمع «ترقوه» به معناى استخوان هایى است که گرداگرد گلو را گرفته است، و رسیدن جان به گلوگاه، کنایه از آخرین لحظات عمر است; زیرا هنگامى که روح از بدن بیرون مى رود، اعضایى که فاصله بیشترى از قلب دارند (مانند دست و پاها) زودتر از کار مى افتند، گویى روح تدریجاً خود را از بدن بر مى چیند تا به گلوگاه برسد.
