بُورا
از الکتاب
«بور» از مادّه «بَوار» در اصل، به معناى شدت کساد بودن چیزى است و چون شدت کسادى، باعث فساد مى شود ـ چنان که در ضرب المثل عرب آمده: «کَسَدَ حَتّى فَسَدَ» ـ این کلمه به معناى «فساد»، و سپس «هلاکت» اطلاق شده است. و از آنجا که زمین خالى از درخت، گل و گیاه در حقیقت فاسد و مرده است به آن «بائر» مى گویند.
ریشه کلمه
- بور (۵ بار)
