بَصَائِر
از الکتاب
«بَصائِر» جمع «بصیرة» از مادّه «بصر» به معناى بینایى است; ولى معمولاً در بینش فکرى و عقلانى به کار برده مى شود. و گاهى به تمام امورى که باعث درک و فهم مطلب است، اطلاق مى گردد; در سوره «انعام» به معناى دلیل و شاهد و گواه آمده است و مجموعه دلائلى را که در زمینه خداشناسى است در بر مى گیرد، بلکه مجموع قرآن در آن داخل است، و در سوره «قصص» منظور دلائلى است که موجب روشنایى قلب مؤمنان مى شد، و هدایت و رحمت نیز از لوازم این بصیرت است، و به دنبال آن، تذکر و بیدارىِ دل هاى آماده.
ریشه کلمه
- بصر (۱۴۸ بار)
