روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۰۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا

و قال امير المومنين ع :

جُمِعَ اَلْخَيْرُ كُلُّهُ فِي ثَلاَثِ خِصَالٍ اَلنَّظَرِ وَ اَلسُّكُوتِ وَ اَلْكَلاَمِ فَكُلُّ نَظَرٍ لَيْسَ فِيهِ اِعْتِبَارٌ فَهُوَ سَهْوٌ وَ كُلُّ كَلاَمٍ لَيْسَ فِيهِ ذِكْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ وَ كُلُّ سُكُوتٍ لَيْسَ فِيهِ فِكْرَةٌ فَهُوَ غَفْلَةٌ فَطُوبَى لِمَنْ كَانَ نَظَرُهُ عَبَراً وَ سُكُوتُهُ فِكْراً وَ كَلاَمُهُ ذِكْراً وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ وَ أَمِنَ اَلنَّاسُ شَرَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۶

و أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود: همگى انواع خير در سه خصلت گرد آمده است: نگاه كردن، و خاموش بودن، و سخن گفتن، پس هر نگاهى كه عبرتى در آن نباشد سهو است؛ و هر سخنى كه ذكرى در آن نباشد لغو است، و هر خاموشى كه فكرتى در آن نباشد غفلتست. پس خوشا بحال كسى كه نگاهش عبرت، و سكوتش فكرت و سخنش ذكر باشد، و بر گناه خود بگريد، و مردم از شرّش در امان باشند.