روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي عبد الله بن المغيره عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِيمَنِ اِدَّعَى عَبْدَ إِنْسَانٍ وَ زَعَمَ أَنَّهُ اِبْنُهُ‏ أَنَّهُ يُعْتَقُ مِنْ مَالِ اَلَّذِي اِدَّعَاهُ فَإِنْ تُوُفِّيَ اَلْمُدَّعِي وَ قُسِمَ مَالُهُ قَبْلَ أَنْ يُعْتَقَ اَلْعَبْدُ فَقَدْ سَبَقَهُ اَلْمَالُ وَ إِنْ أُعْتِقَ قَبْلَ أَنْ يُقْسَمَ مَالُهُ فَلَهُ نَصِيبُهُ مِنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۷

و عبد اللَّه بن مغيره، از عبد اللَّه بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: أمير المؤمنين عليه السّلام در باره كسى كه نسبت بغلام كسى ادّعائى اقامه مى‏كرد، و مى‏پنداشت كه آن غلام پسر او است، قضاوت فرمود كه آن غلام با بهاى تأمين شده از مال مدّعي آزاد مى‏شود، و در اين صورت اگر مدّعى وفات يافت، و مال او پيش از آنكه غلام آزاد شود قسمت شد، مال بر او سبقت گرفته و فرصت بهره گرفتن از سهم الارث را از او ربوده است، ولى اگر غلام پيش از آنكه مال قسمت شود آزاد شد، غلام آزاد شده از تركه مدّعى بهره‏مند ميگردد.