روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي احمد بن محمد بن ابي نصر البزنطي عن احمد بن زياد قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ تَحْضُرُهُ اَلْوَفَاةُ وَ لَهُ مَمَالِيكُ لِخَاصَّةِ نَفْسِهِ وَ مَمَالِيكُ فِي اَلشِّرْكَةِ مَعَ رَجُلٍ آخَرَ فَيُوصِي فِي وَصِيَّتِهِ مَمَالِيكِي أَحْرَارٌ مَا خَلاَ مَمَالِيكِيَ اَلَّذِينَ فِي اَلشِّرْكَةِ فَكَتَبَ ع يُقَوَّمُونَ عَلَيْهِ إِنْ كَانَ مَالُهُ يَحْتَمِلُ ثُمَّ هُمْ‏ أَحْرَارٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۲

و احمد بن محمّد بن أبى نصر بزنطى، از احمد بن زياد روايت كرده است كه گفت: از امام أبو الحسن موسى عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه مرگش فرا ميرسد، در حالى كه مملوكهائى مخصوص خودش، و مملوكهائى در شركت با مرد ديگرى دارد، پس در وصيّتش توصيه ميكند كه: مملوكهايم آزادند، بجز مملوكهائى كه در شركتند، پس امام عليه السّلام نوشت: آن مملوكها بحساب او تقويم ميشوند، پس اگر ثلثش تاب آن را داشته باشد آنان آزادند.