روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۴۴۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي محمد بن ابي عمير عن حماد بن عثمان قال قال ابو عبد الله ع :

مَا مِنْ مَيِّتٍ تَحْضُرُهُ اَلْوَفَاةُ إِلاَّ رَدَّ اَللَّهُ عَلَيْهِ مِنْ سَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ عَقْلِهِ لِلْوَصِيَّةِ أَخَذَ اَلْوَصِيَّةَ أَوْ تَرَكَ وَ هِيَ اَلرَّاحَةُ اَلَّتِي يُقَالُ لَهَا رَاحَةُ اَلْمَوْتِ فَهِيَ حَقٌّ عَلَى كُلِ‏ مُسْلِمٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱

محمّد بن ابى عمير، از حمّاد بن عثمان، روايت كرده است، كه گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود: هيچ ميّتى نيست كه وفات او رخ دهد، مگر آنكه خداى شنوائى و بينائى و عقلش را براى انجام وصيّت به او باز ميگرداند، چه وصيّت را انجام دهد، و چه ندهد. و اين همان حالت راحتى است كه آن را راحة الموت ميخوانند، و بنا بر اين وصيّت براى هر مسلمانى حقّ است.