روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي الحسن بن محبوب عن ابي ايوب عن سليمان بن خالد عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع :

فِي غُلاَمٍ صَغِيرٍ لَمْ يُدْرِكِ اِبْنِ عَشْرِ سِنِينَ زَنَى بِامْرَأَةٍ قَالَ يُجْلَدُ اَلْغُلاَمُ دُونَ اَلْحَدِّ وَ تُضْرَبُ اَلْمَرْأَةُ اَلْحَدَّ كَامِلاً قُلْتُ فَإِنْ كَانَتْ مُحْصَنَةً قَالَ لاَ تُرْجَمُ لِأَنَّ اَلَّذِي نَكَحَهَا لَيْسَ بِمُدْرِكٍ وَ لَوْ كَانَ مُدْرِكاً رُجِمَتْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۵

سليمان بن خالد گويد: در مورد پسر بچّه‏اى كه بسنّ بلوغ نرسيده و ده سال عمرش بود و با زنى زنا كرده بود امام صادق عليه السّلام فرمود: آن پسر را كمتر از يك حدّ كه يك صد تازيانه است ميزنند، و زن را حدّ تمام يعنى يك صد تازيانه، گويد:عرض كردم: اگر محصّن بود؟ فرمود: نبايد رجم شود زيرا آن كس كه از او كام گرفته بالغ نبوده است، اگر بالغ بود زن رجم مى‏شد.