روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۳۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

: 

وَ قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي اَلْأَسْنَانِ اَلَّتِي تُقْسَمُ عَلَيْهَا اَلدِّيَةُ أَنَّهَا ثَمَانِي وَ عِشْرُونَ سِنّاً سِتَّةَ عَشَرَ فِي مَوَاخِيرِ اَلْفَمِ وَ اِثْنَا عَشَرَ فِي مَقَادِيمِهِ فَدِيَةُ كُلِّ سِنٍّ مِنَ اَلْمَقَادِيمِ إِذَا كُسِرَ حَتَّى يَذْهَبَ خَمْسُونَ دِينَاراً فَيَكُونُ ذَلِكَ سِتَّمِائَةِ دِينَارٍ وَ دِيَةُ كُلِّ سِنٍّ مِنَ اَلْمَوَاخِيرِ إِذَا كُسِرَ حَتَّى يَذْهَبَ عَلَى اَلنِّصْفِ مِنْ دِيَةِ اَلْمَقَادِيمِ خَمْسَةٌ وَ عِشْرُونَ دِينَاراً فَيَكُونُ ذَلِكَ أَرْبَعَمِائَةِ دِينَارٍ فَذَلِكَ أَلْفُ دِينَارٍ فَمَا نَقَصَ فَلاَ دِيَةَ لَهُ وَ مَا زَادَ فَلاَ دِيَةَ لَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۳

و امير المؤمنين عليه السّلام در باره دندانها چنين دستور داد: آنها كه ديه بر آن تقسيم مى‏شود بيست و هشت عدد ميباشد، شانزده عدد آنها در درون دهان، و دوازده عدد در جلوى دهان قرار گرفته‏اند، پس ديه هر يك از دندانهاى پيشين چنانچه بشكند و بيفتد پنجاه دينار است، و بدين حساب جمله ششصد دينار مى‏شود، و ديه هر يك از دندانهاى درونى نيم دندانهاى پيشين است و بدين حساب چهار صد دينار خواهد شد و رويهم هزار دينار، و اگر كمتر بود ديه ندارد و اگر بيشتر بود نيز ديه‏اى ندارد. و نويسنده اين كتاب- عليه الرّحمة- گويد: هر گاه همگى دندانها آسيب ببيند، پس هر چه از خلقت معمولى- كه بيست و هشت عدد است- افزون بوده، آن ديه ندارد، و اگر آن زائد بتنهائى آسيب ديد پس در آن ثلث ديه آن دندانى است كه در كنار آنست.