روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي الحسن بن محبوب عن الحسن بن حي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ وُجِدَ مَقْتُولاً فَجَاءَ رَجُلاَنِ إِلَى وَلِيِّهِ فَقَالَ أَحَدُهُمَا أَنَا قَتَلْتُهُ عَمْداً وَ قَالَ اَلْآخَرُ أَنَا قَتَلْتُهُ خَطَأً فَقَالَ إِنْ هُوَ أَخَذَ بِقَوْلِ صَاحِبِ اَلْعَمْدِ فَلَيْسَ لَهُ عَلَى صَاحِبِ اَلْخَطَإِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ هُوَ أَخَذَ بِقَوْلِ صَاحِبِ اَلْخَطَإِ فَلَيْسَ لَهُ عَلَى صَاحِبِ اَلْعَمْدِ شَيْ‏ءٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۴

حسن بن صالح بن حيّ گويد: از ابو عبد اللَّه عليه السّلام پرسيدم: مردى را كشته يافتند و دو تن نزد وليّ مقتول آمده اعتراف كردند يكى گفت: من او را عمدا كشتم، و ديگرى گفت: من او را به خطا كشته‏ام، حكم چيست؟ فرمود: اگر بگفته آن كس كه گفته است: من او را بعمد كشتم ترتيب اثر دهد، و او را قاتل گيرد، حقّ ندارد آن ديگر را مأخوذ دارد، و اگر بقول آنكه اظهار داشته من بخطا او را كشته‏ام صحّه گذارد، ديگر بر آن كس كه خود را قاتل عمدى معرّفى كرده است، چيزى نيست، و نميتواند متعرّض او بشود.