روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۶۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي الحسن بن محبوب عن ابراهيم الكرخي قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ اَلضَّيْعَةُ اَلْكَبِيرَةُ فَإِذَا كَانَ‏ يَوْمُ اَلْمِهْرَجَانِ‏ وَ اَلنَّيْرُوزِ أَهْدَوْا إِلَيْهِ اَلشَّيْ‏ءَ لَيْسَ هُوَ عَلَيْهِمْ يَتَقَرَّبُونَ بِذَلِكَ اَلشَّيْ‏ءِ إِلَيْهِ فَقَالَ أَ لَيْسَ هُمْ مُصَلِّينَ‏ قُلْتُ بَلَى قَالَ فَلْيَقْبَلْ هَدِيَّتَهُمْ وَ لْيُكَافِهِمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۹

ابراهيم كرخى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى از دهقانان داراى كشتزار و مزرعه‏ايست، در روز مهرگان و در عيد نوروز رعايا براى او هديّه‏هايى مى‏آورند، و بر آنها لازم نبوده كه چنين كارى انجام دهند لكن براى تقرّب به او اين هدايا را مى‏آورند، آيا تصرّفش براى او جايز است يا نه؟ امام عليه السّلام فرمود: آيا آنها نمازگزار نيستند؟ عرض كردم: چرا، هستند. فرمود: هديّه ايشان را بپذيرد و آنان را پاداش دهد.