روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ مَنْ يَجِبُ رَدُّ شَهَادَتِهِ وَ مَنْ يَجِبُ قَبُولُ شَهَادَتِه

روي عن عبيد الله بن علي الحلبي قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ هَلْ تَجُوزُ شَهَادَةُ أَهْلِ اَلذِّمَّةِ عَلَى غَيْرِ أَهْلِ مِلَّتِهِمْ قَالَ نَعَمْ إِنْ لَمْ يُوجَدْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِهِمْ جَازَتْ شَهَادَةُ غَيْرِهِمْ إِنَّهُ لاَ يَصْلُحُ ذَهَابُ حَقِّ أَحَدٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۰

عبيد اللَّه حلبى گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم آيا شهادت اهل ذمّه (اهل كتاب كه در پناه اسلام باشند) بر غير اهل ملّتشان نافذ است؟ فرمود: آرى، هر گاه از اهل ملّت خودشان كسى نباشد كه شهادت دهد (نصرانى در باره يهودى يا مجوسى و ... و يهودى در باره نصرانى يا مجوسى و ... مى‏تواند شهادت‏ دهد) زيرا درست نيست و يا جايز نيست حقّ احدى ضايع گردد.