روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۷۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن يعقوب بن شعيب قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ قُلْتُ‏ أُعْطِي اَلرَّجُلَ اَلثَّمَنَ‏ عِشْرِينَ دِينَاراً وَ أَقُولُ لَهُ إِذَا قَامَتْ ثَمَرَتُكَ بِشَيْ‏ءٍ فَهِيَ لِي بِذَلِكَ اَلثَّمَنِ إِنْ رَضِيتَ أَخَذْتُ وَ إِنْ كَرِهْتَ تَرَكْتُ فَقَالَ أَ مَا تَسْتَطِيعُ أَنْ تُعْطِيَهُ وَ لاَ تَشْتَرِطَ شَيْئاً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ لاَ يُسَمِّي شَيْئاً وَ اَللَّهُ يَعْلَمُ مِنْ نِيَّتِهِ ذَلِكَ‏ قَالَ لاَ يَصْلُحُ إِذَا كَانَ مِنْ نِيَّتِهِ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۹

يعقوب بن شعيب گويد: به امام ششم عليه السّلام عرض كردم: بيست دينار به شخص باغدارى مى‏دهم و بدو مى‏گويم هر گاه ميوه يا محصول باغت اندكى رسيد از آن من باشد اگر پسنديدم مى‏ستانم و اگر نپسنديدم رها مى‏كنم، امام فرمود: مى‏توانى وجه را بدهى و چيزى شرط نكنى؟ عرض كردم: قربانت گردم شخص دهنده اسم نمى‏برد ولى خدا مى‏داند كه نيّتش اين است. فرمود: هر گاه نيّت او اين باشد إشكال خواهد داشت.