روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ الصُّلْح

روي العلا عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

وَ فِي رَجُلَيْنِ‏ كَانَ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا طَعَامٌ عِنْدَ صَاحِبِهِ وَ لاَ يَدْرِي كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا كَمْ لَهُ عِنْدَ صَاحِبِهِ فَقَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا لِصَاحِبِهِ لَكَ مَا عِنْدَكَ وَ لِي مَا عِنْدِي فَقَالَ لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ إِذَا تَرَاضَيَا وَ طَابَتْ أَنْفُسُهُمَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۳

علاء از محمّد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام روايت كرده در مورد دو شخصى كه هر يك نزد ديگرى گندم داشتند و هيچ كدام مبلغ آن را نمى‏دانستند، بعد هر يك حقّ خود را بمبلغى كه نزد رفيقش داشت با او صلح كرد و يك ديگر را ابراء كردند. حضرت فرمود: اگر هر دو واقعا راضى باشند و از طيب نفس صلح كنند اشكالى ندارد