روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۸۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

لقول النبي ص :

مَنْ حَلَفَ بِاللَّهِ فَلْيَصْدُقْ وَ مَنْ حُلِفَ لَهُ بِاللَّهِ فَلْيَرْضَ وَ مَنْ لَمْ يَرْضَ فَلَيْسَ مِنَ اَللَّهِ فِي شَيْ‏ءٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۰

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: «هر كس به خدا سوگند ياد كرد از او بپذيريد، و هر كس براى او سوگند ياد كردند پس راضى شود و اگر راضى نشود، با خداوند كارى نخواهد داشت». و اگر منكر خود بدون اينكه مدّعى او را قسم دهد سوگند خورد، و بعد مدّعى طلبكارى كرد يا مال را از او گرفت يا به طور امانت شرعى مالى از وى نزد مدّعى آيد اينها هيچ كدام در نهى داخل نيست و مى‏تواند انجام دهد، و همچنين اگر منكر امانتى نزد مدّعى بنهد مدّعى حقّ ندارد از آن چيزى بردارد زيرا آن امانت تمليكى است و او خود وى را امين دانسته و نزد او نهاده است پس جايز نيست كه بدو خيانت كند آن طورى كه طرف مقابلش بدو خيانت كرد، و هر گاه بر مالش او را سوگند ندهد و خود منكر هم به اختيار خود مال را به امانت نزد او ننهد و به طور غير اختيارى از جانب آن‏ شخص مالى نزد وى امانت گذارده شود يا به تصرّف او درآيد پس جايز است حقّ خود را از آن تقاص نمايد بعد از آنكه آن كلام را كه امام در روايت حضرمى فرمود او بر زبان آورد و بگويد، و اين وجه جمع ميان اين اخبار است و لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه.