روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۴۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ نَوَادِرِ الْعِتْق

روي محمد بن عيسي العبيدي عن الفضل بن المبارك :

وَ أَنَّهُ كَتَبَ إِلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع‏ فِي رَجُلٍ لَهُ مَمْلُوكٌ فَمَرِضَ أَ يُعْتِقُهُ فِي مَرَضِهِ أَعْظَمُ لِأَجْرِهِ أَوْ يَتْرُكُهُ مَمْلُوكاً فَقَالَ إِنْ كَانَ فِي مَرَضٍ فَالْعِتْقُ أَفْضَلُ لَهُ لِأَنَّهُ يُعْتِقُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِكُلِّ عُضْوٍ مِنْهُ عُضْواً مِنَ اَلنَّارِ وَ إِنْ كَانَ فِي حَالِ حُضُورِ اَلْمَوْتِ فَيَتْرُكُهُ مَمْلُوكاً أَفْضَلُ لَهُ مِنْ عِتْقِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۰

فضل بن مبارك گويد: از امام هادى عليه السّلام با نامه‏اى سؤال كردم، مردى بنده‏اى داشت و او مريض شد آيا بحالت بيمارى او را آزاد سازد اجرش بيشتر است يا همان طورى به حال بردگيش باقى گذارد؟ در جواب فرمود: اگر در مرض آزادش سازد براى او بهتر است، زيرا به هر عضوى از وى خداوند عزيز عضوى از او را از آتش دوزخ آزاد سازد، و اگر در حال مرض موت باشد به حال بردگيش باقى گذارد بهتر است تا اينكه آزادش نمايد.