روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۳۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الْعِتْقِ وَ أَحْكَامِه

روي جميل عن زراره عن ابي جعفر و ابي عبد الله ع :

وَ فِي رَجُلٍ أَعْتَقَ عَبْداً لَهُ مَالٌ لِمَنْ مَالُ اَلْعَبْدِ قَالَ إِنْ كَانَ عَلِمَ أَنَّ لَهُ مَالاً تَبِعَهُ مَالُهُ وَ إِلاَّ فَهُوَ لِلْمُعْتِقِ‏ وَ فِي رَجُلٍ بَاعَ مَمْلُوكاً وَ لَهُ مَالٌ قَالَ إِنْ عَلِمَ مَوْلاَهُ اَلَّذِي بَاعَهُ أَنَّ لَهُ مَالاً فَالْمَالُ لِلْمُشْتَرِي وَ إِنْ لَمْ يَعْلَمِ اَلْبَائِعُ فَالْمَالُ لِلْبَائِعِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۲

جميل از زراره از يكى از دو امام صادق يا باقر عليهما السّلام روايت كرده در باره مردى كه بنده مالدار خود را آزاد كرده است، اكنون مال بنده از آن كيست؟ از عبد است يا از مولايش؟ امام عليه السّلام فرمود اگر با علم و يقين به اينكه‏ بنده داراى مالى هست، او را آزاد كرده، مال تابع صاحبش مى‏باشد، و اگر علم به مال عبد نداشته پس مال متعلّق بصاحب عبد است و نيز در باره مردى كه برده مالدار خود را فروخت پرسيد امام عليه السّلام فرمود: اگر مالك مى‏دانسته كه بنده مالى را داراست پس مال متعلّق به مشترى است، و اگر نمى‏دانسته پس مال از آن فروشنده خواهد بود.