روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۷۲۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار

روي عن اسماعيل بن مهران عن احمد بن محمد عن جابر عن زينب بنت علي ع قالت قالت فاطمه ع في خطبتها في معني فدك :

وَ لِلَّهِ فِيكُمْ عَهْدٌ قَدَّمَهُ إِلَيْكُمْ وَ بَقِيَّةٌ اِسْتَخْلَفَهَا عَلَيْكُمْ‏ كِتَابُ اَللَّهِ‏ بَيِّنَةٌ بَصَائِرُهُ وَ آيٌ مُنْكَشِفَةٌ سَرَائِرُهُ وَ بُرْهَانٌ مُتَجَلِّيَةٌ ظَوَاهِرُهُ‏ مُدِيمٌ لِلْبَرِيَّةِ اِسْتِمَاعُهُ وَ قَائِدٌ إِلَى اَلرِّضْوَانِ أَتْبَاعَهُ مُؤَدِّياً إِلَى اَلنَّجَاةِ أَشْيَاعَهُ فِيهِ تِبْيَانُ حُجَجِ اَللَّهِ اَلْمُنَوَّرَةِ وَ مَحَارِمِهِ اَلْمَحْدُودَةِ وَ فَضَائِلِهِ اَلْمَنْدُوبَةِ وَ جُمَلِهِ‏ اَلْكَافِيَةِ وَ رُخَصِهِ‏ اَلْمَوْهُوبَةِ وَ شَرَائِعِهِ اَلْمَكْتُوبَةِ وَ بَيِّنَاتِهِ‏ اَلْخَالِيَةِ فَفَرَضَ اَللَّهُ اَلْإِيمَانَ تَطْهِيراً مِنَ اَلشِّرْكِ وَ اَلصَّلاَةَ تَنْزِيهاً عَنِ اَلْكِبْرِ وَ اَلزَّكَاةَ زِيَادَةً فِي اَلرِّزْقِ وَ اَلصِّيَامَ تَبْيِيناً لِلْإِخْلاَصِ وَ اَلْحَجَّ تَسْنِيَةً لِلدِّينِ وَ اَلْعَدْلَ تَسْكِيناً لِلْقُلُوبِ وَ اَلطَّاعَةَ نِظَاماً لِلْمِلَّةِ وَ اَلْإِمَامَةَ لَمّاً مِنَ اَلْفُرْقَةِ وَ اَلْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلاَمِ‏ وَ اَلصَّبْرَ مَعُونَةً عَلَى اَلاِسْتِيجَابِ وَ اَلْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَامَّةِ وَ بِرَّ اَلْوَالِدَيْنِ وِقَايَةً عَنِ اَلسَّخَطِ وَ صِلَةَ اَلْأَرْحَامِ مَنْمَاةً لِلْعَدَدِ وَ اَلْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّمَاءِ وَ اَلْوَفَاءَ بِالنَّذْرِ تَعْرِيضاً لِلْمَغْفِرَةِ وَ تَوْفِيَةَ اَلْمَكَايِيلِ وَ اَلْمَوَازِينِ تَعْيِيراً لِلْبَخْسَةِ وَ قَذْفَ اَلْمُحْصَنَاتِ حَجْباً عَنِ اَللَّعْنَةِ وَ تَرْكَ اَلسَّرِقَةِ إِيجَاباً لِلْعِفَّةِ وَ أَكْلَ أَمْوَالِ اَلْيَتَامَى إِجَارَةً مِنَ اَلظُّلْمِ‏ وَ اَلْعَدْلَ فِي اَلْأَحْكَامِ إِينَاساً لِلرَّعِيَّةِ وَ حَرَّمَ اَللَّهُ اَلشِّرْكَ إِخْلاَصاً لَهُ بِالرُّبُوبِيَّةِ فَ اِتَّقُوا اَللََّهَ حَقَّ تُقََاتِهِ‏ فِيمَا أَمَرَكُمُ اَللَّهُ بِهِ وَ اِنْتَهُوا عَمَّا نَهَاكُمْ عَنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹۲

اسماعيل بن مهران از احمد بن محمد، از جابر از زينب دختر امير المؤمنين عليهما السّلام روايت كرده است كه گفت: (مادرم) فاطمه عليهما السّلام‏ در خطبه‏اى كه در موضوع فدك ايراد فرمود: چنين گفت: «خدا را در ميان شما عهدى است كه بسوى شما از پيش فرستاده (يعنى قرآن) و بقيّه‏اى جانشين رسولش كه بر شما مردم گمارده است (يعنى عترت) كتاب خدا كه روشن است بينشهاى آن، و آياتى كه نمايانست اسرار و حقايق آن، و برهانى كه آشكار است ظواهر آن، استماعش براى خلق هميشگى است، و پيشوائى است كه بسوى بهشت ميكشد تابعين خود را، پيروان خود را بسوى نجات ميبرد، و در آن گزارش واضح حجّت‏هاى روشن خداوند است و بيان‏گر حرامهاى معيّن و منهيّات اوست، و نيز توضيح دهنده امور واجب و مستحب است كه بآن مردم را خوانده است، و دستورات كلّى كه از آن بسيارى از احكام فهميده مى‏شود، و اذن و اجازه‏اى كه در پاره‏اى از امور مرحمت فرموده، و قوانينى كه مسجّل كرده است، و گزارش معجزاتى كه از پيمبران گذشته بوقوع پيوسته، پس خداوند ايمان را براى پاك‏كنندگى از شرك و بت‏پرستى مقرّر فرمود، و نماز را براى دورى از كبر و نخوت، و زكات را براى فراوانى و افزونى روزى دستور داد، و روزه را براى آشكار شدن اخلاص شخص، و حجّ را براى ترفيع يا تشديد و محكم ساختن ديانت و آئين، و عدل را براى آرامش دلها، و طاعت حقّ و قانون را براى انتظام يافتن امور مردم، و امامت را براى يكپارچه كردن جمعيّت و عدم پراكندگى آنها، و جهاد را سبب عزّت و شوكت اسلام، و پايدارى را در مواقع سخت براى يارى و ظفر و غلبه بر هدف، و أمر بمعروف را براى مصلحت و خيرخواهى امّت و همه مردم، و نيكى به پدر و مادر را براى جلوگيرى از خشم، و صله رحم را براى نموّ و بيشتر گشتن جماعت، و قصاص را براى جلوگيرى از خون‏ريزى، و وفاى بنذر و عهد را بمنظور مورد غفران و آمرزش واقع شدن، و كامل و تمام ميزان كردن و پيمانه لبريز دادن را براى جلوگيرى از ننگ و رسوائى كم‏فروشى، و حرمت قذف پاكدامنان را براى ايجاد موانع لعنت، و ترك دزدى را براى نگهدارى عفّت نفس، و حرمت خوردن مال يتيمان را بجهت رهائى يافتن از ستمكارى، و عدل در قضا و داورى را براى قبول معاشرت مردمان، و خداوند شرك و بت‏پرستى را حرام فرمود براى اينكه تنها او را ربّ و مالك بشناسند، پس از خداوند پروا كنيد حقّ و شايسته پروا در آنچه شما را بدان امر فرموده، و دست بداريد از هر چه شما را از آن نهى كرده است». و اين خطبه بسيار طولانى است و آنچه در اينجا بايد ذكر شود و نياز بآن بود آورديم.