روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۴۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

روي الحسن بن محبوب عن محمد بن حكيم قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ رَجُلٍ زَوَّجَ أَمَتَهُ مِنْ رَجُلٍ آخَرَ ثُمَّ قَالَ لَهَا إِذَا مَاتَ اَلزَّوْجُ فَهِيَ حُرَّةٌ فَمَاتَ اَلزَّوْجُ فَقَالَ إِذَا مَاتَ اَلزَّوْجُ فَهِيَ حُرَّةٌ تَعْتَدُّ عِدَّةَ اَلْحُرَّةِ اَلْمُتَوَفَّى عَنْهَا زَوْجُهَا وَ لاَ مِيرَاثَ لَهَا مِنْهُ لِأَنَّهَا إِنَّمَا صَارَتْ حُرَّةً بَعْدَ مَوْتِ اَلزَّوْجِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۹

محمّد بن حكيم گويد: از موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كردم: مردى كنيز خويش را بهمسرى مردى در آورده است و بآن زن گفته است: هنگامى كه شوهرت وفات كند تو آزاد خواهى بود، و بعد مرد (شوهر) فوت كرد حكم چيست؟ امام عليه السّلام فرمود: هر گاه شوهر از دنيا برود كنيز آزاد خواهد شد، و بايد عدّه وفات را مطابق عدّه زن آزاد نگهدارد، و از شوهر ارث نمى‏برد زيرا آزادى او پس از فوت شوهر بوده است.