روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۶۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي موسي بن بكر عن زراره قال :

وَ إِنَ‏ ضُرَيْساً كَانَتْ تَحْتَهُ‏ اِبْنَةُ حُمْرَانَ‏ فَجَعَلَ لَهَا أَنْ لاَ يَتَزَوَّجَ عَلَيْهَا وَ لاَ يَتَسَرَّى عَلَيْهَا أَبَداً فِي حَيَاتِهَا وَ لاَ بَعْدَ مَوْتِهَا عَلَى أَنْ جَعَلَتْ هِيَ أَنْ لاَ تَتَزَوَّجَ بَعْدَهُ وَ جَعَلاَ عَلَيْهِمَا مِنَ اَلْحَجِّ وَ اَلْهَدْيِ وَ اَلنُّذُورِ وَ كُلَّ مَالٍ لَهُمَا يَمْلِكَانِهِ فِي اَلْمَسَاكِينِ وَ كُلَّ مَمْلُوكٍ لَهُمَا حُرّاً إِنْ لَمْ يَفِ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا لِصَاحِبِهِ ثُمَّ إِنَّهُ أَتَى‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَذَكَرَ لَهُ ذَلِكَ فَقَالَ إِنَ‏ لاِبْنَةِ حُمْرَانَ‏ حَقّاً وَ لَنْ يَحْمِلَنَا ذَلِكَ عَلَى أَنْ لاَ نَقُولَ اَلْحَقَّ اِذْهَبْ فَتَزَوَّجْ وَ تَسَرَّ فَإِنَّ ذَلِكَ لَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ فَجَاءَ بَعْدَ ذَلِكَ فَتَسَرَّى فَوُلِدَ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ أَوْلاَدٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۰

زراره گويد: ضريس با دختر حمران ازدواج كرد و قرار گذاشتند كه ضريس زوجه ديگرى- آزاد يا كنيز- اختيار نكند چه در حيات زوجه‏اش و چه پس از مرگ او، و در مقابل زوجه او دختر حمران پس از مرگ وى شوهر نكند و هر دو به نذر بر خود واجب كردند كه اگر تخلّف ورزند از حجّ و قربانى و نذرهاى ديگر انجام دهند، و در صورت عدم وفاى به شرط تمام ما يملك ايشان صدقه بر مساكين باشد و هر بنده‏اى كه در ملك ايشان باشد آزاد گردد، سپس ضريس خدمت امام صادق عليه السّلام رسيد و قضيّه را گفت؛ حضرت فرمود: هر چند دختر حمران بر ما حقّى دارد لكن مانع اين نمى‏شود كه من حقّ را نگويم، برو و زن بگير و كنيز اختيار كن كه اين شرط فاسد است و نذر نيز منعقد نيست و ضريس از آن پس زنى گرفت و داراى فرزند گشت‏.