روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۵۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي اسماعيل بن ابي زياد عن جعفر بن محمد عن ابيه ع ان عليا ع قال :

وَ لاَ يَحِلُّ اَلنِّكَاحُ اَلْيَوْمَ فِي‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ بِإِجَارَةٍ بِأَنْ يَقُولَ أَعْمَلُ عِنْدَكَ كَذَا وَ كَذَا سَنَةً عَلَى أَنْ تُزَوِّجَنِي أُخْتَكَ أَوِ اِبْنَتَكَ قَالَ هُوَ حَرَامٌ لِأَنَّهُ ثَمَنُ رَقَبَتِهَا وَ هِيَ أَحَقُّ بِمَهْرِهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۵

سكونى از جعفر بن محمّد از پدرش عليهما السّلام روايت كرده كه امير مؤمنان عليه السّلام فرمود: در اسلام جايز نيست مهريّه زوجه را اجير شدن به عملى براى پدر زوجه يا برادرش قرار داد، و فرمود: اين حرام است زيرا مهر قيمت زوجيّت اوست و مربوط به خود زوجه است نه ديگرى. و در حديثى ديگر آمده كه: همانا موسى عليه السّلام كه چنين كرد (يعنى مهريّه زوجه‏اش را هشت يا ده سال چوپانى براى پدر همسر قرار داد) از طريق وحى مى‏دانسته كه آيا آنقدر عمرش هست كه به عهد وفا كند يا نه، و خود به مدّت بيشتر وفا كرده است.