روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۹۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي سيف بن عميره عن اسحاق بن عمار قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلرَّجُلُ لاَ يَكُونُ عِنْدَهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلْفِطْرَةِ إِلاَّ مَا يُؤَدِّي عَنْ نَفْسِهِ وَحْدَهَا أَ يُعْطِيهِ عَنْهَا أَوْ يَأْكُلُ هُوَ وَ عِيَالُهُ قَالَ يُعْطِي بَعْضَ عِيَالِهِ ثُمَّ يُعْطِي اَلْآخَرُ عَنْ نَفْسِهِ يُرَدِّدُونَهَا بَيْنَهُمْ فَتَكُونُ عَنْهُمْ جَمِيعاً فِطْرَةٌ وَاحِدَةٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۳

و سيف بن عميره از اسحاق بن عمّار روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره كسى سؤال كردم كه چيزى جز به قدر آنكه زكات فطره خودش به تنهائى را ادا كند در اختيار ندارد، در اين صورت آيا بايد آن را به حساب زكات فطره بپردازد، يا خود و عيالش از آن ارتزاق كنند؟ فرمود: آن را به يكى از عيال خود به عنوان زكات فطره خود مى‏دهد و او از جانب خود به ديگرى و همين طور دستگردان كنند. شرح: