روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

روي الحسين بن سعيد عن ابن فضال قال :

كَتَبْتُ إِلَى‏ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ أَسْأَلُهُ عَنْ قَوْمٍ عِنْدَنَا يُصَلُّونَ وَ لاَ يَصُومُونَ‏ شَهْرَ رَمَضَانَ‏ وَ رُبَّمَا اِحْتَجْتُ إِلَيْهِمْ يَحْصُدُونَ لِي فَإِذَا دَعَوْتُهُمْ لِلْحَصَادِ لَمْ يُجِيبُونِي حَتَّى أُطْعِمَهُمْ وَ هُمْ يَجِدُونَ مَنْ يُطْعِمُهُمْ فَيَذْهَبُونَ إِلَيْهِمْ وَ يَدَعُونِي وَ أَنَا أَضِيقُ مِنْ إِطْعَامِهِمْ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَكَتَبَ ع بِخَطِّهِ أَعْرِفُهُ أَطْعِمْهُمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۲

حسين بن سعيد از ابن فضّال روايت كرده است كه گفت: در نامه‏اى كه براى امام ابو الحسن رضا عليه السّلام نوشته بودم، در باره قومى از آن امام سؤال كردم كه در جوار ما زندگى ميكنند، و نماز را بجا مى‏آورند، ولى روزه ماه رمضان را بجا نمى‏آورند، و بسا اتّفاق مى‏افتد كه من به ايشان احتياج پيدا ميكنم، كه برايم درو كنند، و چون ايشان را براى درو دعوت ميكنم جز با تهيّه طعام دعوتم را نمى‏پذيرند و ايشان كارفرمايانى را مى‏يابند كه طعام براى ايشان آماده ميسازند، و بهمين جهت بطرف آنان ميروند، و مرا واميگذارند، و من اطعام ايشان در ماه رمضان را دشوار و ناپسند ميدارم پس امام عليه السّلام به خط شريف خودش كه من آن را ميشناسم نوشت: ايشان را اطعام كن.