روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و كان علي بن الحسين ع :

إِذَا كَانَ اَلْيَوْمُ اَلَّذِي يَصُومُ فِيهِ أَمَرَ بِشَاةٍ فَتُذْبَحُ وَ تُقْطَعُ أَعْضَاؤُهُ وَ تُطْبَخُ فَإِذَا كَانَ عِنْدَ اَلْمَسَاءِ أَكَبَّ عَلَى اَلْقُدُورِ حَتَّى يَجِدَ رِيحَ اَلْمَرَقِ وَ هُوَ صَائِمٌ ثُمَّ يَقُولُ هَاتُوا اَلْقِصَاعَ اِغْرِفُوا لآِلِ فُلاَنٍ اِغْرِفُوا لآِلِ فُلاَنٍ ثُمَّ يُؤْتَى بِخُبْزٍ وَ تَمْرٍ فَيَكُونُ ذَلِكَ عَشَاءَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۲

و امام علىّ بن الحسين عليه السّلام چون روز روزه داشتنش فرا- مى‏رسيد، مى‏فرمود تا گوسفندى را ذبح مى‏كردند، و اعضايش را تقطيع كرده و آن را مى‏پختند، پس شامگاهان به روى ديگها خم مى‏شد، تا در حال روزه داشتن بوى آن را بيابد، و آنگاه مى‏فرمود: كاسه‏اى را بياوريد، براى خانواده فلان از اين غذا بكشيد، براى خانواده فلان غذا بكشيد،- تا همگى آن به پايان مى‏رسيد- پس آنگاه نانى و خرمائى مى‏آوردند، و شام آن امام همان بود.