روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

روي ابن بكير عن زراره قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مَا حَدُّ اَلْمَرَضِ اَلَّذِي يُفْطِرُ فِيهِ اَلصَّائِمُ وَ يَدَعُ اَلصَّلاَةَ مِنْ قِيَامٍ فَقَالَ‏ بَلِ اَلْإِنْسََانُ عَلى‏ََ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَا يُطِيقُهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶۸

ابن بكير از زراره روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام سؤال كردم كه حدّ مرضى كه شخص روزه‏دار مى‏تواند در آن حدّ افطار كند، و نماز ايستاده را واگذارد چيست؟ پس امام [به رسم تمثّل به آيه‏اى از قرآن‏] فرمود: «بلكه انسان بر نفس خود بصير است» «۱». و او بهتر مى‏داند كه به چه كارى و به چه اندازه طاقت دارد. __________________________________________________

(۱) آيه ۱۴ از سوره قيامت.