روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۲۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي ابن ابي يعفور عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ اَلرَّجُلُ يُجْنِبُ‏ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ ثُمَّ يَسْتَيْقِظُ ثُمَّ يَنَامُ ثُمَّ يَسْتَيْقِظُ ثُمَّ يَنَامُ حَتَّى يُصْبِحَ قَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ وَ يَقْضِي يَوْماً آخَرَ فَإِنْ لَمْ يَسْتَيْقِظْ حَتَّى يُصْبِحَ أَتَمَّ صَوْمَهُ‏ وَ جَازَ لَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۱

و ابن أبى يعفور در روايت خود گفت: از امام صادق عليه السّلام درباره مردى سؤال كردم كه در ماه رمضان جنب مى‏شود، و آنگاه بيدار مى‏گردد، و بار ديگر مى‏خوابد و باز بيدار مى‏شود، و پس از آن مى‏خوابد تا به صبح داخل مى‏گردد. فرمود: روزه‏اش را بپايان مى‏برد، و روزى ديگر به عنوان قضا روزه مى‏دارد، ولى اگر بيدار نشد تا صبح دميد، روزه‏اش را بپايان مى‏برد، و اين روزه او را كفايت مى‏كند.