روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۵۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

روي ابو حمزه الثمالي عن ابي جعفر ع قال :

مَنْ صَامَ‏ شَعْبَانَ‏ كَانَ‏ لَهُ طَهُوراً مِنْ كُلِّ زَلَّةٍ وَ وَصْمَةٍ وَ بَادِرَةٍ وَ قَالَ‏ أَبُو حَمْزَةَ فَقُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ مَا اَلْوَصْمَةُ قَالَ اَلْيَمِينُ فِي اَلْمَعْصِيَةِ وَ اَلنَّذْرُ وَ لاَ نَذْرَ فِي اَلْمَعْصِيَةِ قُلْتُ فَمَا اَلْبَادِرَةُ قَالَ اَلْيَمِينُ عِنْدَ اَلْغَضَبِ وَ اَلتَّوْبَةُ مِنْهَا اَلنَّدَمُ عَلَيْهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۳

ابو حمزه ثمالى از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: كسى كه شعبان را روزه بدارد، آن روزه او را از هر گونه لغزشى و وصمتى و با دره‏اى پاك‏كننده است. ابو حمزه گفت: پس به امام ابو جعفر عليه السّلام گفتم: وصمت چيست؟ فرمود: قسم در معصيت، و نذر در معصيت، و هيچ گونه نذرى در معصيت تحقّق نمى‏پذيرد. گفتم: پس بادره چيست؟ فرمود: بادره قسم به هنگام خشم است، و توبه آن پشيمانى از آن است.