روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ ثَوَابِ اصْطِنَاعِ الْمَعْرُوفِ إِلَى الْعَلَوِيَّة

و قال ع :

إِنِّي شَافِعٌ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ لِأَرْبَعَةِ أَصْنَافٍ وَ لَوْ جَاءُوا بِذُنُوبِ أَهْلِ اَلدُّنْيَا رَجُلٌ نَصَرَ ذُرِّيَّتِي وَ رَجُلٌ بَذَلَ مَالَهُ لِذُرِّيَّتِي عِنْدَ اَلضِّيقِ وَ رَجُلٌ أَحَبَّ ذُرِّيَّتِي بِاللِّسَانِ وَ اَلْقَلْبِ وَ رَجُلٌ سَعَى فِي حَوَائِجِ ذُرِّيَّتِي إِذَا طُرِدُوا أَوْ شُرِّدُوا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۲

و نيز فرمود: من به روز قيامت شفيع چهار صنف خواهم بود اگر چه گناه مردم دنيا را با خود آورده باشند. كسى كه ذريّه‏ام را يارى كند، و كسى كه مالش را به هنگام تنگدستى به ذريّه من بذل نمايد، و كسى كه ذريّه مرا به زبان و دل دوست بدارد، و كسى كه در حوائج ذريّه من به هنگامى كه رانده و آواره شوند بكوشد.